Pierwszy numer „Tygodnika Powszechnego” ukazał się w 1945 roku. Inicjatorem przedsięwzięcia był kardynał Adam Stefan Sapieha. Komitet redakcyjny tworzyli: ksiądz Jan Piwowarczyk, Jerzy Turowicz, Konstanty Turowski i Maria Czapska. W 1953 roku pismo zamknięto z powodu odmowy wydrukowania nekrologu Stalina. Wznowiono je trzy lata później.
W międzyczasie Bolesław Piasecki, cieszący się przychylnością komunistów, zaczął wydawać tzw. tygodnik paksowski. W pismach PAX-u atakowano polski episkopat, popierano internowanie prymasa Wyszyńskiego i drwiono z religii.
Z władzą współpracował też ściśle miesięcznik „Kuźnica”, przekształcony później w tygodnik. Zaczął on wychodzić w 1945 roku, pod redakcją Stefana Żółkiewskiego. Pismo wydawane na wysokim poziomie szybko przyciągnęło znanych pisarzy (Zofię Nałkowską, Mieczysława Jastruna, Adama Ważyka, Leona Kruczkowskiego i innych).
Toczono w nim batalię o nowy kształt literatury, odpowiadającej proradzieckiemu ustrojowi. Z czasem „Kuźnica” stała się pismem młodych gniewnych, nie do zaakceptowania przez starszych kolegów po fachu.
Źródło: Historia PRL, Warszawa: 2009, s. 63.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz